test

بورخس، داناي آرژانتيني، گفته است؛ اگر مي خواستم فقط به يک شهر در جهان سفر کنم، شک ندارم که آن شهر، نيشابور است. فکر مي کنم رازهاي همه عالم در همين شهر باشد. نيشابور از قديم الايام تاکنون بزرگ ترين شهر خراسان بزرگ بوده و هست. در افسانه آمده اين شهر را شاپور اول شاه بزرگ ساساني ساخته و نام نيشابور از نام او آمده، اما باستان شناسان آثاري از 25 قرن پيش از ميلاد را در آن يافته اند. در زمان ساسانيان نيشابور بعد از تيسفون، پايتخت دوم امپراتوري بوده است. بعد از اسلام، طاهريان که اولين دولت ايراني را تاسيس کردند، نيشابور را پايتخت خود کردند. نيشابور به زودي دوباره جايگاه خود را پيدا کرد و در عصر طلايي تمدن اسلامي يعني قرن هاي چهارم تا ششم هجري بزرگ ترين مرکز دانش و بازرگاني در خراسان بود. اين شهر جايي است که امام رضا(ع) وارد آن شده و مدتي در آن ساکن بود. امام رضا (ع) چند درخت بادام هم در نيشابور کاشت. نيشابور سه زلزله ويرانگر و دو بار حمله مغولان را از سر گذراند و در عين حال پابرجا ماند و ماند تا با نام رازآلودش يادآور تمام حکمت و عظمت شرق باشد. نيشابور در دل طبيعت کويري خراسان، رنگين ترين شهر است. بر زمينه سبز مزارع و قهوه يي کوه و لاجوردي آسمان، ارغواني باغ ها هم ديده مي شود. به اينها اضافه کنيد فيروزه نيشابور را. در شمال نيشابور کوه هاي بينالود، در غرب آن سبزوار، در شرق آن مشهد و در جنوبش کاشمر قرار دارد. فاصله آن تا تهران 776 کيلومتر و تا مشهد 137 کيلومتر است و از سطح دريا 1250 متر ارتفاع دارد.

برداشت از سايت ايرانيان